Staras maljuna akvoturo meze de mirakla kamparo, en speciala krucigo de tempokoridoroj. Same mirakla virino logas gin, kiu ne bezonas multe al la vivo, kiu estas tuta ankau en si mem. Si estas la sola ciloke, kiu sajnas konstanta, cio alia sangas daure. En tiu ci akvoturo renkontigas pasinto kaj estonto, vereco kaj mensogo, peza kaj facila. Ci tie renkontigas Moira kaj Adamo, por elmovi vere la mondon el siaj kvar anguloj. Kaj la kvar angulojn signifas sur certaj punktoj de la Tempo: la manipulado, la mono, la potenco kaj la senrespondeco. Sur aliaj anguloj tamen tiujn kvar punktojn reprezentas: la respondeckonscio, estimo de la libereco, klareco de la decidoj kaj ne lastvice forto de la amo. Kaj kiu forto estos supre en tiu ci nevidebla, sekreta milito, tiu dependas nur de ni, HOMOJ. La demando estas nur tio, kion ni devas fari, ke niaj nunaj decidoj fine, animon trankviligante respeguligu el la futuro. Pri tio temas la Kroniko de l’ estonto….